۶. در حالی که درجه دستگاه را نگاه میکنید با وارد آوردن فشارهای مساوی و یکنواخت بر روی پمپ، هوا را وارد بازوبند کنید، تا هنگامی که ضربان نبض در زیر انگشتان خود احساس نکنید.در این لحظه درجه دستگاه فشارسنج را به خاطر بسپارید. استدلال:این درجه تخمینی از فشار سیستولی می باشد.
۷. هوای بازوبند را خالی کنید و برای ۲-۱ دقیقه صبر کنید. استدلال: این زمان انتظار موجب به جریان افتادن خون در ورید میشود. در غیر اینصورت افزایش کاذب در فشار خون سیستولی پدید می آید.
۸. گوشی پزشکی (استئوسکوپ) را مستقیماْ روی پوست در محل نبض براکیال قرار دهید. استدلال:تماس گوشی با لباس باعث ایجاد صدای مالشی می شود.
۹. دیافراگم گوشی را با فشار انگشت شست و اشاره در محل ثابت نگهدارید.
۱۰. بازوبند را از هوا پر کنید تا حدی که درجه دستگاه فشارسنج به ۳۰ میلی متر جیوه بیشتر از درجه ای که در اندازه گیری قبلی،نبض در آن قطع شده بود، افزایش یابد.
۱۱. ضمن اینکه درجه دستگاه را به دقت نگاه میکنید، به آهستگی پیچ را باز کنید و اجازه دهید تا هوا تدریجاْ (۳-۲ میلیمتر جیوه در ثانیه) خارج شود. اولین ضربه قوی نبض را که شنیدید، شماره آنرا در نظر داشته باشید چون این میزان فشار سیستولی می باشد. استدلال: افزایش یا کاهش سرعت خروج جریان هوا موجب اشتباه در اندازه گیری می شود.
۱۲. خروج هوا را ادامه دهید تا صدای نبض دیگر در گوشی شنیده نشود. این شماره میزان فشار دیاستولی است.
۱۳. پیچ دستگاه را به سرعت تا آخر باز کنید.
نکته: در صورت نیاز به اندازه گیری فشار خون از همان بازو برای مدت ۲-۱ دقیقه صبر کنید.
* روش اندازه گیری فشارخون که در بالا ذکر شد یک روش اصولی است که از کتاب روشهای پرستاری بالینی (نوشته خانمها موسوی و عالیخانی) اخذ شده است. در هر مکانی بسته به شرایط حاکم و سلیقه پرستار یا پزشک ممکن است این روش کمی تغییر کند اما اصول سنجش فشار خون خارج از این چهارچوب نیست.
منابع:
۱. روشهای پرستاری بالینی نوشته خانمها موسوی و عالیخانی
۲. سایت مرکز بهداشت و درمان دانشگاه تهران www.his.ut.ac.ir
کتاب پرستاری ورژن 3 (nursing book v3) 