موارد مصرف دیازپام و عوارض جانبی آن
دیازپام برای تسکین اضطراب ، اختلالات خواب ، و اختلالات هراس تجویز می شود. این دارو همچنین به عنوان ضد تشنج و شل کننده ماهیچه اسکلتی استفاده می شود.
اشکال دارویی :
قرص های ۲ و ۵ و ۱۰ میلی گرمی در جعبه های ۱۰۰ عددی .
مکانیزم اثر:
با اثر برگیرنده اختصاصی درغشای سلولی عصبی اثر مهاری گاماآمینوبوتیریک اسید (GABA) را که در تمامنواحی CNS باعث مهار پیش سیناپسی وپس سیناپسی می گردد، تسهیل کرده یاافزایش می دهد.
فارماکونتیک:
از راه خوراکی سریع و بهخوبی جذب می شود. جذب آن از راهعضلانی به محل تزریق بستگی دارد وممکن است آهسته و نامنظم صورت گیرد.
اگر به عضله دلتوئید تزریق گردد جذب آنمعمولا سریع و کامل خواهد بود. اتصالآن به پروتئینهای پلاسمایی تا ۹۹ درصدمی باشد. در کبد متابولیزه شده و بهمتابولیت دزمتیل دیازپام و اگزازپام تبدیل می شود.
نیمه عمر دیازپام در پلاسما ۱-۲ روز است در حالی که نیمهعمر دزمتیل دیازپام حدود ۶۰ ساعتاست. متابولیت دارو از طریق کلیه دفعمی شود.
مواردمصرف:
این دارو برای اضطراب ، سندرم قطع مصرف الکل ، اختلالات تشنجی ، درمان اضافه صرع میوکلونیک ، درمان وحشت و ترس بیش از حد ، اسپاسم عضلات اسکلتی ، سردرد ، تکانهای غیر ارادی یا لرزش توصیه می شود .
در کوتاه مدت برای درماناضطراب و بیخوابی، و بهعنوان داروی کمکی در درمان علائم حاد قطع مصرفداروها، حمله مداوم صرعی و تشنجاتناشی از تب و مسمومیتها، گرفتگی عضلات اسکلتی، مصرف قبل از جراحی(بهعنوان داروی پیش بیهوشی) بهکارمیرود.